خدای خوبم زبانم از شکر تو قاصر است...

امروز تقریبا دو فصل از آخرین نوشته ام تو این وبلاگ میگذره...پاییز و زمستانی پر از انتظار 

اما اینبار اومدم تا با قلبی سرشار از عشق به خدای بزرگ و چشمانی اشکبار بگم که:خدایا ممنون که بالاخره قلب من رو لایق مهر مادری دونستیو وجودمو لایق هدیه ای آسمونی و زیبا...میدونم که نمیتونم شکر واقعی این نعمت بزرگ رو اونطور که باید و شاید ادا کنم...اما از خودت میخوام بهم کمک کنی تا سپاسگزارت باشم

خدایا ممنون که این فرصت بزرگ رو به من عطا کردی...با تمام احسام و با چشمانی خیس اشک از خدا میخوام هدیه بی نظیر فرزند رو به همه اونایی که قلبشون میتپه برای مادر شدن عطا کنه...خدایا دلای شکسته و ناامید رو با رحمت خودت امیدوار کن

آمیییییییییییییییییین...آمیییییییییییییییییییین